Bloczki i pustaki z keramzytobetonu. Ściana, która „oddycha”

Ściany budynku chronią przed chłodem, pod warunkiem że „oddychają”. Dzięki temu nie ulegają zawilgoceniu. A sucha ściana to: mniejsze straty ciepła, niższe koszty ogrzewania, większy komfort użytkowania i ochrona przed zagrzybieniem. Dowiedz się, od czego zależy „oddychanie” ściany i jak zbudować taką suchą przegrodę.

Kiedy ściana „oddycha”?

O tym, czy ściana „oddycha”, decyduje paroprzepuszczalność materiału. Parametr ten mierzony jest wartością współczynnika oporu dyfuzyjnego μ. Współczynnik μ określa, jak duże są opory w przechodzeniu pary wodnej przez materiał. 

Przykładowo w wypadku powietrza tych oporów nie ma, czyli μ = 1. Jeśli chodzi o materiały budowlane, wartość współczynnika μ wynosi: 
  • keramzytobeton – 4,
  • beton komórkowy – 6, 
  • ceramika – 10, 
  • silikat – 15, 
  • styropian – 60, 
  • beton – 80, 
  • folie paroszczelne PE – 100 000, 
  • stal i szkło – ∞.
Wskazówka: Ściana oddycha, gdy wykonana jest z materiałów o niskiej wartości współczynnika oporu dyfuzyjnego μ.

Kliknij aby powiększyć zdjęcia



Ściany z bloczków i pustaków z keramzytobetonu o gęstości ok. 700 kg/m3 (najczęściej stosowany do wytwarzania pustaków) mają najniższą wartość współczynnika oporu dyfuzyjnego spośród materiałów ściennych. 

Co sprawia, że keramzyt ma najlepszą paroprzepuszczalność?

Elementy keramzytobetonowe charakteryzują się najwyższą paroprzepuszczalnością, ponieważ mają porowatą strukturę, która przepuszcza wodę i wilgoć. Dodatkowo ceramiczne ścianki każdej kuleczki keramzytu chronią przed zawilgoceniem wnętrze granulek. Dzięki temu przez pustaki keramzytobetonowe wodę można „przelewać jak przez sito”, a ściany nie ulegają zawilgoceniu.

Co to znaczy właściwa kolejność warstw?

Migracja wilgoci następuje pod wpływem różnicy temperatur oraz ciśnień między pomieszczeniem a otoczeniem budynku. Jednak by wilgoć odprowadzana była w sposób płynny z pomieszczeń, ściana musi być wykonana z zachowaniem właściwej kolejności warstw. 

Kolejność warstw jest najkorzystniejsza wówczas, gdy para wodna przechodzi z materiału o wyższym oporze dyfuzyjnym do kolejnych warstw o coraz niższym. Dzięki temu może łatwiej „wydostać się” na zewnątrz.
  • wewnętrzny tynk cementowo-wapienny
  • pustak keramzytobetonowy (gęstość 700 kg/m3) 
  • wełna mineralna 
  • elewacyjny cienkowarstwowy tynk i farby o dobrej paroprzepuszczalności 

Dlaczego dom z keramzytobetonu najlepiej ocieplać wełną?

Zastosowanie wełny mineralnej na ścianie z keramzytobetonu pozwala ograniczyć straty ciepła, które następują wtedy, gdy jako termoizolację zastosuje się np. styropian. Wówczas aby nie dopuścić do zawilgocenia ścian z powodu zatrzymywania wilgoci na granicy mur-styropian, trzeba zwiększyć krotność wymiany powietrza. A jeśli wymiana powietrza będzie zwiększona ponad wymagania higieniczne, spowoduje to straty, ponieważ wymieniane powietrze trzeba dodatkowo ogrzewać.